آقای عطاران خواستن یکی از مسائل اجتماعی که هر جامعه ای کم و بیش درگیرش هست (افراد روشفکر و کتابخون که اقلیت هستن در برابر اکثریت مردم) رو با زبانی طنز و تمثیلی جلوه بدن که زیاد موفق نبودن. سینمای ایران نیازمند چنین فیلم هایی هست برای پیشرفا در آیند و دراکولا از اولین های این زمینه هست. دوستان خواهشا نسبت به فیلم و کارگردانش کم لطفی نکنید. قدرت طنازی آقای عطاران اثبات شدس.
پ.ن:کمدی که فقط نباید خنده دار باشه.