ع نقطه ف

اگرچه فیلم نامه کشش بسیار خوبی داشت و علارغم موضوع به نسبت تکراری اما مخاطب را با هیجان و استرس خود همراه می کرد اما پر واضح بود که فیلم "صرفا" جنبه تخریبی و نه اصلاحی پیش گرفته است. جبنه تخریبی که قصد داشت با مذهبی نشان دادن خانواده اصلی داستان، آنرا بی در و پیکر و بسیار متشنج نشان دهد. اوج این تخریب در منفور ساختن بی حد و حصر «مرتضی» است که در ابتدا مخاطب او را شخصی مذهبی می پندارد اما در پایان از این شخص به ظاهر مذهبی نهایت نفرت را ایجاد می کند.
بازیگری ها هم حداقل به دل بنده ننشست. مگر بازی به نسبت خوب، و البته نفرت آور رضا عطاران...!