فقط سبک فیلم درنوع خودش خوب بود و بازیهای بازیگران. و اینکه فیلم تمام نشد در اصل پایان باز ماند و بسته نشد و مرگ دختر پایان فیلم نبود. ادامه فیلم سرنوشت قابل حدسی بود که متولدین دهه 60 تا به امروز هرکس به نوعی و البته تقریبا به یک شکل به چشم دیدن. ولی با نظر خانم آبیار که به ترامپ پیشنهاد دیدن فیلم نفس را داده بود برای درک فرهنگ ایران مخالفم فرهنگ ایرانی فرهنگ بعداز انقلاب نیست فرهنگ چندهزار ساله است. پس صحنه های کتک خوردنهای پی درپی دختر اگر واقعیت هم باشه نمیتونه به یک آدم غربی فرهنگ خوبمونو نشون بده. و دیگه اینکه این فیلم درخور معرفی به اسکار نیست. همینو اگر آقای فرهادی ساخته بودن بخاطر خشونتهاش مورد هجوم افرادی قرار میگرفت که دم از میهن پرستی میزنن. درحد سینمای ایران که بیشتر فیلمهای سینمایی فقط برای گیشه ساخته میشه خوب بود ولی درحد بین المللی و اسکار خیر.