ع نقطه ف

به عنوان یک مخاطب عادی سینما به نظرم:
سیر جالبی رو آقای فرهادی پیش گرفتن. و خیلی با قدرت هم پیش میرن. اول دروغ به اصطلاح کوچیک و مصلحتی رو جا انداختن (درباره الی و جدایی). و حالا هم رفتن سراغ «غیرت».
بگذریم از جامعه سنتی و مذهبی فیلم های آقای فرهادی که در «جدایی»، یک سری آدم های وحشی و خشن و عصبی هستن. و در «فروشنده» هم، تشنه جنسی...
اگرچه مثل همیشه آقای فرهادی توان خودشون رو در قصه تعریف کردن و داستان سرایی به رخ کشیدن؛
اما باز به نظرم در بین خود کار های آقای فرهادی این فیلم یک سطح پایین تر بود.
فیلم‌نامه به زور کشیده شده بود تا ۱۲۵ دقیقه طول داده بشه. وگرنه می‌شد خیلی کوتاه تر جمع بشه (نمی خوام داستان لو بره وگرنه بیشتر توضیح میدادم). ضمن اینکه روابط علت معلولی فیلم ضعیف بود و گپ های زیادی در شرح علت روی دادن حوادث و جلو رفتن داستان بود. یعنی یک جوری بعضی جاها ماله کشیده شده بود ؛)) !