محمد محمدی

از کمدی های خوب بود که علاوه بر خندوندن درد های مردم جامعه رو هم روایت می کرد با این تفاوت که اگه درد ها رو هم می گفت امید توی زندگی افراد کم توان فیلم جریان داشت و بین اون همه سختی خوبی ها هم دیده می شد و سیاه نمایی با وجود نمایش درد های جامعه نداشت