علی سالاری نسب

از لحاظ فنی هومن سیدی فراتر از سینمای ایران عمل کرد،همچی فیلم سرجاشه،سکانسی که طناز طباطبایی اعتراف میکنه و ما صحنه رو میبینیم رو شبیه اش رو در سینمای ایران ندیدم،نماد سازی های بینظیری داشت فیلم،الگوی نوید در فیلم جان لنون بود،و شباهت های بینظیری بین این دو میبینیم و مخصوصا جایی که به تابلو ذل زده بود،این فیلم ارزش چندبار دیدن رو داره