شاهرخ ابراهیمی

با اینکه سوژه خیلی تراژیکه اما بازیگراش انگار واقعا باور کردن که این اتفاق برا خودشون افتاده هر چند این مسئله می تونه نقطه قوت فیلم باشه اما از یه طرف دیگه فضای سرد و بی روحی رو تو داستان ایجاد کرده یه نقطه ضعف دیگه هم پررنگ بودن در حاشیه بودن بازیگرایی که می شد بهتر تو فیلم نقش ایفا کنن مثلا آقای سلطانی با اینکه همه جور امکانات برای پسر داستان فراهم کرده بود طوریکه او توانست دکتر بشه فقط حالت دکور داشت البته با احترام به ایشون