محسن نجم آبادی

" به والله نمی خواستیم این جوری شه " شاه بیت این فیلم بود خیلی دوسش داشتم این فیلم رو با اینکه شاکله فیلم بر اساس شعارهاست اما تو هیچ لحظه ای از فیلم ن شعار میده و ن حتی طرف خاصی رو میگسره خیلی هوش مندانه و با بلوغ فکری اینکارو کرده بود محمدحسین مهدویان ک اگر حتی یکجا هر چند کم طرف کسی رو در فیلم می گرفت میشد فیلم مسخره شعاری ک خیلی ها امروز دیگه دارن نون اون شعارشون رو می خورن و با اون فیلم های مسخره شون. بنظر من این اتفاقای جامعه امروزی واسه خاطر شهید شدن یسری موسی ها تو جنگ ودر صحنه نبودن موسی های ماست، موسی هایی ک وسواس و توهم حضرت علی علیه السلام بودن داشتن ک حتی نخواستن با خودکار بیت المال امضا شخصی بزنن ترسیدن از عاقبت و رفتن ب گوشه ای و کار افتاد دست "سامی" ها (نام یکی از بد من های فیلم) و الان این شده ثمره اش. حرفی ک تو فیلم فیلم ساز میزنه و حرف خیلی از هم نسل های من و "امیر علی" به نسل باقی مانده از موسی هاست. قیلمش رودوس داشتم پایان داشت و این اصغر فرهادی زدگی مد شده ک فقط ی تقلید مضحک و کوته فکری از کاراری استاد فرهادیست و باب شده بر امیال کارگردانان ک ما هم عآرررره مثلا هم نبود و پایانش هم الکی و جو گیرانه هم نبود خوشبختانه ترسی م در وجودم بیشتر می شد با گذشت بیشتر از فیلم . در مورد بازی ها فقط کاش از بهترها بیشتر استفاده میشد، من ب سه بخش بازیگری در فیلم رو تقسیم می کنم، بخش اول قیل م در مورد شناخت شخصیت های فیلم هست ک بازیگرانی ضعیف ار دید من با خفظ احترام در کنار بازی قوی و بازیگری قوی ساعد سهیلی بود ک عالی بود بازی ساعد، بخش دوم ک شروع اتفاق فیلم هست و تقریبا ساعد سهیلی در این برهه تنهاست و فیلیم در حال آشنا کردن یسری دیکه از شخصیت های فیلم با مخاطب هست بازی ساعد فوق العاده و چشم نواز بود و خیلی امیدوار کننده، بخش سوم و پایانی ک با بازیگری بازیگرانی چون فرخ نژاد و هادی حجازی فر ساعد تحت تاثیرقرار گرفته بود و این دو نقش هاشون رو با بازیهاشون پر رنگ تر کردن ک نشان از راه دراز باقی مانده برای ساعد داره. نکته مهمی هم ک فیلم داره و جا داره اشاره بشه بهش اما خوب من تاحالا ندیدم تو سه تا کار آخر محمدحسین مهدویان از ریتم نیافتادن فیلم هست ک این جزئی از باید های یک فیلم و فیلم سازی هست اما خیلی کو داریم تو سینمایی خودمون می بینیم این رو.