علی فیلم بین

خیلی قوی بود خیلی.
واقعا سکانس های قابل بحث توش زیاد داشت. مهم ترین نقطه قوت اش اینه که تونسته از پس فضاسازی متفاوت خودش بر بیاد درست بر عکس خیل عظیم فیلم هایی که فقط در حد یک ایده ی خوب می مونن و حیف میشن.
بهترین سکانس فیلم هم مربوط به سکانس ملاقات توی زندان شاهین و شکور بود. اون جا شکور همه سال هایی که شاهین رو زیر بال و پر گرفته عین پتک میکوبه توی کله اش!
آره اون به شاهین جا و پناه داده ولی هیچ وقت بهش اعتماد نداشته همیشه تحقیر اش کرده.
یکی از ویژگی های خیلی خوب فیلم این بود که اول یک سری سوالاتی رو طرح کرد و بعد همش رو جواب داد و تکلیف همه چی رو روشن کرد. تکلیف خواهر شاهین، تکلیف اون پسر سربازه و .....
فقط در نهایت میمونه سکانس پایانی که باید اسم اش رو گذاشت: رقابت برای چوپان بودن!