فیلم به شدت قابل بحثی بود! فیلم مدافع حقوق زن های ورزشکار بود و دارای یک سکانس طولانی دادگاه با دوربین ثابت. ولی به نظر من انگار همه فیلم دادگاه بود! چون همه اش شکایت از وضع موجود بود. صدا و سیمایی که مجری دو رویی مثل یاسر داره که جلوی دوربین ادای مذهبی بودن در میاره ولی توی زندگی خودش یه جور دیگه است! این خودش میتونه یه جور انتقاد باشه به این تیپ مجری های این شکلی. این وسط حتی قانون هم مقصره! قانونی که حق رو به یاسر میده! این وسط با افروزی طرفیم که از طرف فدراسیون، شوهرش تحت فشاره ولی حتی از کسانی که بهشون اعتماد هم کرده خیری ندیده! مثل اون دیالوگی که به وکیل اش میگه : خوب از من نردبوم ساختی برای خودت! حتی چند بار هم توی فیلم یاسر از لفظ مظلوم نمایی استفاده میکنه درباره افروز. طبیعتا این اظهار نظر یاسر درباره افروز سمپاتی مخاطب نسبت به افروز رو تحریک میکنه چرا که مخاطب با یاسری طرفه که هم زن اش رو ممنوع الخروج کرده و هم اسباب و وسایل اش رو به کوچه هدایت کرده! پایان فیلم و اون نوشته ای که بعدش میاد که هشت زن ورزشکار با شوهر هاشون به این مشکل خوردن نشون میده که فیلم ساز قبول داره که به مشکلی پرداخته که یک معضل نسبتا همه گیره. در نهایت هم از بازی بازیگر ها بگم که امیر جدیدی بهترین خودش بود و باران کوثری هم یکی از بهترین بازی هاش رو کرد.