کافیه شما یکبار این فیلم رو توی سینما ببینید تا دست تون بیاد که چه طیفی از آدما به شوخی های فیلم میخندن. خنده های این فیلم که فقط هم چند جای محدود بود متعلق به چند تا از بچه های ۷ یا ۸ ساله بود ! ولی در این بین پدر و مادر این جور بچه ها هم همین که بچه شون خندیده باشه اونام راضی میشن و ممکنه از این فیلم توی فضای مجازی تعریف کنن. پس میشه نتیجه گرفت که در نهایت تماشای لازانیا میتونه برای کسی لذت بخش باشه که محتوای فیلم براش مهم نباشه. البته محتوا که سهله اگه به قصد خنده هم رفته باشین شاید به جز دو سه مورد لبخند زورکی چیزی نصیب تون نشه! موضوع و سوژه ی فیلم کاملا تکراریه و تازه علاوه بر اون فیلم شوخی های بی مزه ی خودش رو هم تکرار میکنه! یعنی با فیلمی طرفیم که هم بقیه رو تکرار میکنه و هم خودش رو! پایان فوق العاده لوس و غیر حرفه ای فیلم باعث شد بیش تر از کل فیلم ازش دل سرد بشم! فیلم به لحاظ سخیف بودن من رو به یاد من سالوادور نیستم انداخت. چون هم شوخی هاش مثل اون سخیف بود و هم پایانش نچسب بود. در نهایت لازانیا رو به قشر کم سن وسال جامعه توصیه میکنم!