مدت ها بود قصد داشتم این فیلم رو ببینم تا اینکه بالاخره امروز از شبکه یک پخش شد و موفق به تماشاش شدم. فیلم داستان ساده و سرراستی داره. جنس آدم های فیلم برای مخاطب تازه است ولی دغدغه ها و تنش هاشون کاملا آشنا. چقدر صحنه ی پسری که فکر میکرد عزیز مادرشه جالب و خلاقانه بود و البته خوب هم جمع شد. فیلم دلایل منطقی برای رفتار کاراکتر هاش داشت. مثلا سیما وقتی تصمیم میگیره که از کشور خارج بشه، با خاطره ی تلخ عزیز درباره پسرش یک تحولات ذهنی توش بوجود میاد. اینکه عزیزان ما خیلی وقتا رفتن شون با حسرت ما به خاطر رفتارمون همراهه. منتظر موندن سیما برای داوود هم قطعا ارزش خودش برای شوهرش و بچه هاش رو ثابت میکنه. ارزشی که بعد از رفتن خیری از خانه ویلایی ها نصیب سیما میشه. درباره بازی بازیگران هم ثریا قاسمی و طناز طباطبایی درخشان بودن ولی پریناز ایزدیار و صابر ابر فروغ همیشگی رو نداشتن. کارگردانی فیلم هم پخته و قوی بود.
2 لایک
0نظر
بیوگرافی علی فیلم بین
گاهی لب های خندان از گونه های گریان بیش تر درد میکنند!