من مخالف سینمای اجتماعی نیستم ، برعکس کاملا هم موافقم و خیلی هاشون رو هم قبول دارم میدونم ممکنه خیلی هاتون مخالف باشید اما به نظرم اکثر فیلم های اجتماعی ما سیاه نمایی هستند و اونایی که مخالف حرف من هستند برداشتشون از سیاهنمایی با برداشت من فرق میکنه یقینا مادر من کلا از اکثر فیلم و سریال های ایرانی بیزاره ، فیلم های طنز رو که کلا دوست نداره ، اجتماعی هاش هم که میگه خیلی تلخن و سراسر ناامیدی و از این حرف ها ، مثلا رگ خواب و لانتوری و ملی و راه های نرفته اش رو که دیده بود حالش بد شده بود . اما از دارکوب خوشش اومده ، علاوه بر اینکه تو سینما دیده بودش، سی دیش رو هم خرید ، کاری که واقعا از مادر من بعیده ، دقیقا همه ی حرفایی که باقی دوستان عزیز پایین گفته بودن رو زد ، مخصوصا این که ته فیلم امید داره این براش خیلی مهمه و اینکه دومین فیلمی که مادرم بعد از دارکوب ازش خوشش اومد ، مغزهای کوچک زنگ زده بود ، از اون هم خیلی تعریف کرد ، حیف که هنوز خودم ندیدمش
در پرانتز حرف شما عرض کنم که فیلم سینمایی و امید و امیدبازی و امید بینانه و ... تمام حرف هست ! یک فیلم سینمایی قرار نیست تفکرات خودش رو به سینما تزریق کنه ! قرار هست که تفکرات جامعه رو نشون بده ! دقیقا همون چیزهایی که در لاتاری دیدم ... مثال بود ، خیلی دیگر از فیلمهای ایرانی هم هستند که اگر مثل لاتاری فیلم هیچ و پوچ اونها باشه ، مغز باقی فیلم هارو بخونید ! امید هم که نشد جمله ی ما میتوانیم ...
0 لایک
پاسخ دهید
1397/08/25
گزارش شما ارسال شد! متشکریم که در حفظ فضای فرهنگی منظوم ما را یاری میکنید
چقدر تحلیل و نظر خوبی فریباجان. این نگاه رو کمتر تو منظوم دیدم. خیلی خوب تونستی بحث سیاهنمایی و سینمایی اجتماعی رو باز کنی. امید و میل به تغییر سازنده، عناصری هستند که در فیلم های اجتماعی ما نیستند
1 لایک
پاسخ دهید
1397/08/27
گزارش شما ارسال شد! متشکریم که در حفظ فضای فرهنگی منظوم ما را یاری میکنید
مثال بود ، خیلی دیگر از فیلمهای ایرانی هم هستند که اگر مثل لاتاری فیلم هیچ و پوچ اونها باشه ، مغز باقی فیلم هارو بخونید !
امید هم که نشد جمله ی ما میتوانیم ...