ک-ش

یا باید به خودمون شک کنیم یا به فیلم یا به داوران جشنواره،فیلمی که پر از ضعف کارگردانی و بازیه چطور مورد توجه داوران قرار گرفته این فیلم رو مقایسه نمی کنم با فیلم های دیگه اما وقتی آقای هاشم پور جایزه گرفت در حقیقت بیشتر از اینکه تشویق بشه،توهین بود به ایشون اون هم توهینی بزرگ چرا که بازی هایی درخشان از ایشون در سال های قبل دیده نشده و بازی نه چندان زیاد ایشون اون هم در حد سکانس هایی کمتر از انگشتان یک دست چطور مستحق دریافت جایزه می شه؟؟؟مادری که به شیشه اعتیاد داره،فرزندش رو رها می کنه،همسرش ازش طلاق می گیره اما معلوم نیست در چه دادگاهی و چطور که از بچه حرفی به میان نمیاد؟؟؟معتاد به شیشه بیش از اندازه گرایش به مصرف مایعات مخصوصاً آب داره،صورت و بدن خشک می شه اما حتی این اعتیاد به شیشه انگار اصلاً نیست و تنها در حد یه نشان دادن کوچیک در دو قسمتی از فیلم هست،شخصیتی که انگار بزن بهادر و یکه بزنی هست برا خودش و با وجود اعتیاد هیچ ضعفی نداره اما شخصیت های سالم فیلم همه درمانده و بیچاره و گاهاً بی نهایت عصبی و خودخواه و خودمحور که همه چیز رو فدای خواسته های خودشون می کنن اما با حرفاشون توجیه می کنن کارشون رو،البته قیاس درست نیست اما باید اشاره کنم به فیلم عصریخبندان و بازی خانم کرامتی در فیلم ایشون شخصیتی رو بازی می کنن که بیشتر و نزدیکتر به افراد معتاد به شیشه هست و بازیشون قابل لمس تر هست،سخن طولانی شد هر چند هنوزم حرف دارم برای بیان در کل ضمن خسته نباشید به همه عوامل فیلم از آقای شعیبی انتظار بیشتری داشتم.