علی فیلم بین

سرو زیر آب از فیلم های خوب ژانر خودش به حساب میاد. از نکات برجسته فیلم, فیلم برداری و بازی بازیگرهاشه که واقعا در حد ایده ال قرار دارن.
خصوصا بازی های مینا ساداتی و مهتاب نصیر پور.
البته فیلم نامه هم به نسبت قابل قبول بود.
به نظرم شخصیت پردازی پخته و متفاوتی داشت.
خصوصا شخصیت جهانبخش که کمی متناقض از اب در اومده بود,چون توی کل فیلم نگران پیکر های گمنام بی پلاک بود ولی خودش هم اخر فیلم بی پلاک پیدا شد! بازی ای که فیلم با فرهنگ ها و اداب و رسوم کرده بود رو خیلی دوست داشتم!
خانواده سیاوش ابادیان توی فرهنگ شون معتقدن فرزند این خانواده و اون خانواده نداره و نبش قبر درست نیست.
یک ارجاع دیگه ی فیلم به فرهنگ هم به اون سکانس توی ماشین بر میگرده که ماهرو تعادل اش رو موقع رانندگی از دست داد چون شنید که دوست جهانگیر فکر میکنه ماهرو آتش پرسته!
هوشمندی فیلمساز اینجاست که این سکانس رو بعدا اونجایی کامل میکنه که ماهرو و جهانگیر با هم توی قطار هستن و اونجا جهانگیر میگه که تعدادی از شهدای زردشتی رو هم سراغ داره.
پس کاملا مشخصه که دید کارگردان چقدر پاک و انسانیه که شخصیت های داستانی اش رو چند بعدی خلق کرده و شهدا و جنگ رو محدود به مذهب نمیکنه. دید فرا انسانی و خلاقیت در داستان پردازی سرو زیر آب رو در رده بهترین فیلم های سال قرار میده.