«زیر پوست شب» قصه مکان است و بیجایی و در ادامه سینمای خیابانی گله
قاسم در حالیکه تصاویر زن آمریکایی از جلوی چشمانش میگذرد، شروع به خودارضایی میکند و تم اصلی موسیقی فیلم همزمان اوج میگیرد و صحنههای پایانی پرسه زدن یک شبانهروزی در دل تهرانی سرکوبکننده، از تکاندهندهترین پایانبندیهای سینمای ایران است. سکانسی که قاسم، لمپن ابتدای فیلم را به چهرهای تراژیک و عاصی تبدیل میکند.