علیرضا حیدری

متاسفانه وقتی سراغ سریال های تاریخی می رویم که نمیتوانیم به راحتی سریالی با موضوعات روز اجتماعی بسازیم و حرف اصلی خود را بزنیم در نتیجه به تاریخ پناه می بریم و حرف ها را سعی می کنیم از زبان آدمهای فراموش شده در دل تاریخ را بیان کنیم... خوب نکته دکور و صحنه است که با فضای روز متفاوت است و وقت زیادی برای آن باید صرف شود بعلاوه هزینه گزاف که شامل تهیه لباس و آکسسوار و طراحی گریم هم میشود... نکته بعد دیالوگ نویسی است که از زبان رایج فاصله دارد که نوشتن آن بسیار تخصصی است و کار هرکس نیست و نمونه های دیالوگ نویسی تاریخی خوب و عالی را کم داریم اما داریم که در اولین بررسی به دیالوگ نویسی مرحوم حاتمی می توان اشاره داشت... نکته بعدی تطابق روایت های تاریخی است که باید چندین منبع تاریخی مورد بررسی قرار بگیرد و مشاورین خبره در این خصوص به سازندگان سریال کمک کنند که کمتر این اتفاق مهم می افتد و حتی به شخصیت پردازی در داستان تاریخی هم لطمه می زند... نکته اساسی و مهمتر تشخیص ساختن یک اثر تاریخی و انتخاب برشی از تاریخ کشورمان است که با صرف این هزینه چه تاثیر مستقیم یا غیرمستقیمی را بر روح و روان و ذهن تماشاگر که با مسایل پیچیده روز درگیر است و اطلاعات او نسبت به گذشته فراتر از طرح یک قصه در قالب داستانی از خاندان قاجار است که بعضا جز نفرت از عملکردشان در ذهن یک ایرانی چیزی باقی نگذاشته است و این نبش قبر کردن چه تاثیری بر وضعیت حال او دارد اما اگر خورده قصه های داستان مد نظراست که میشود خیلی ساده تر و کم هزینه تر با مخاطب روبروشد... حتی تاثیر روس ها در این مقطع هیچ کمی به حافظه تاریخی تماشاگری که امروز در سیاست های روز روس ها نقش مهمی در منطقه بازی می کنند ندارد... به عبارت ساده تر مهندسی و مدیریت انتخاب موضوعات در بخش تولیدات سینما دچار یک سردرگمی برای تولید آثار مناسب و مطابق سلیقه های روز تماشاگر ایرانی است که حاصلی جز هدر رفت سرمایه های ملی ندارد... و شاید گاهی خیلی ساده سفره ای پهن میشود تا عده ای از این راه روزی خود را بدست آورند فارغ از نیجه ای رضایت بخش!!!