علی فیلم بین

مارموز یک کمدی تر و تمیز و خوش ساخت سیاسیه.
البته اگه دقیق به فیلم نگاه کنیم، تقریبا مشخصه که شوخی های فیلم با حرفهای سیاسی اش دو تا چیز تقریبا جدا از همه. بیش تر شوخی ها بر پایه ی خود شخصیت قدرت و جایگاه و موقعیت اجتماعی ای هست که ازش اومده.ولی این وسط شوخی ها با خود دنیای سیاست هم توی فیلم وجود داره. مثل اون سکانسی که قدرت به راحتی جناح خودشو منکر میشه تا وارد فاز نامزد انتخاباتی بشه. این جا یک شوخی با خود سیاسته که آدما رو مجبور میکنه خود واقعی شون رو انکار کنن!
فیلم خوش ریتم جلو میره و شوخی ها هم به مرور جوندار تر میشن ولی متاسفانه توی سکانس های خارج از کشور هم ریتم افت میکنه و هم کیفیت شوخی ها.
در مورد بازی ها هم به جز حامد بهداد واقعا نه از طنازی ویشکا آسایش خبری بود و نه آزاده صمدی .
این دو تا بازیگر زن توی سریالی مثل دیوار به دیوار بازی خیلی نزدیک تری به جنس طنز رو اجرا کرده بودن تا این فیلم. در مورد پایان فیلم هم به نظرم یه دیالوگ خیلی جالب داشت: انقدر دنبال عوامل بیگانه نباشید!
بیگانه خودمانیم! بیگانه با درد مردم و.....
در نهایت باید بگم که مارموز یکی از قابل اعتنا ترین آثار سال برای تماشاست.