ممدرضا

عجیب ، کند ، نفس گیر
شاهکاری به نام پرویز

پرویز یکی از بهترین و شاهکار ترین فیلمهایی است که در زندگی ام دیده ام. شخصیت پردازی کاملا دقیق و چند لایه و پیچیده پرویز او را یکی به از ماندگار ترین کاراکتر های سینمای ایران تبدیل کرده است.
پرویز آرام است،همه چیز آرام است ، حرکات دوربین با پرویز کاملا هماهنگ است
میزانسن های فیلم با وسواس زیادی چیده شده است.
پرویز طرد میشود،از پدر ،از شهرک،از جامعه و به ملایمت از بره ای بی آزار به هیولایی ترسناک تبدیل میشود...
سکانس پایانی یکی از پر تعلیق ترین و بهترین پایان هایی بود که به عمرم دیده ام
حالا پرویز دیگر پرویز نیست
پرویز پر از فریاد های خفه شده ای است که میخواهند بیرون بریزند
هیس!
پرویز میخواهد حرف بزند...
سکوت پایانِ هوشمندانه فیلم مثل سیلی محکمی به گوشم خورد

مواظب باشید!
همه ما یک «پرویز درون» داریم!