کارکتر پرویز خیلی خوب روی لوون نشسته بود طوری که مانند یک مستند به تماشا و قضاوت کارهاش نشسته بودیم فیلم کند پیش میرفت و کمی خسته کننده میشد اما با سکانس های شوکه کننده اش دوباره مارو وادار میکرد که دنبال کنیم فیلمو
البته کمی اغراق کننده بود که به همین راحتی یه آدم عادی اینطوری تغییر کنه و غیر قابل کنترل بشه و همینطورم خونسرد بمونه (هر چقدرم دنیا و آدمای اطرافت سرد و افسرده کننده باشن) مگر اینکه طرف از اول تعادل روانی نداشته باشه
نه دیگه اتفاقا به همین راحتی تغییر اتفاق نمی افته فیلم به خوبی روند تدریجی تغییر رو با موارد علت و معلولی نشون داده در واقع پرویز روایت سکوتی هست که بعد از سالها تبدیل به فریاد شده...
1 لایک
پاسخ دهید
1400/09/26
گزارش شما ارسال شد! متشکریم که در حفظ فضای فرهنگی منظوم ما را یاری میکنید
فیلم به خوبی روند تدریجی تغییر رو با موارد علت و معلولی نشون داده
در واقع پرویز روایت سکوتی هست که بعد از سالها تبدیل به فریاد شده...
اسمش گلدن تایم هست
حتماااا ببین
میبینمش