سید محمد موسوی

"مغزهای کوچک زنگ زده" صد فیلم با یک بلیط
هومن سیدی را همه می شناسیم. با آفریقا/ سیزده / خشم و هیاهو / تروشات ذهن خطرناک من و اکنون اثر جدیدش"مغزهای کوچک زنگ زده"
او یک خصیصه منحصر بفرد دارد. آرام آرام از پله های ترقی در سینما بالا آمده؛ سینمایی که سالهاست دیگر جذاب نیست؛ اما هرزگاهی دردانه هایی مانند هومن سیدی را به رخ همگان می کشد.
"مغزهای کوچک زنگ زده" را نمی توان در ژانر خاصی قرار داد. آیا دراماتیک است؟ یا تراژیک؟ یا اکشن؟ یا معمایی؟
نه. نه. هیچکدام نیست. مغزهای کوچک زنگ زده یک اثر در ژانر وحشت است. وحشتی که شاید در لایه های جامعه ایرانی پنهان شده و چندان بعید نیست در روزگاری نزدیک خود را نشان دهد. وحشتی عمیق از رخنه یک فرهنگ کثیف در جان جوانان جامعه. فرهنگی بنام "وحشی گری"
مغزهای کوچک زنگ زده میخواد به مخاطب طبقه ای از اجتماع را نشان دهد که همواره نادیده گرفته شده است. حتی باندازه کَپَرنشین های استان کرمان, حتی باندازه کولبَرهای استان کردستان، حتی باندازه ریزگردهای استان خوزستان و ... به این قشر پرداخته نشده است. قشری که در بدترین زمان؛ در بدترین مکان قرار دارند؛ در یک ابر سیاهچاله زمینی؛ جایی بنام"کلانشهر تهران". اگر این قشر در هر جای دیگری غیر از تهران باشند؛ شاید با یک سوم از مردم آن شهر در سطحی مساوی قرار گیرند اما در تهران اوضاع متفاوت است و هومن سیدی میخواهد همین تفاوت را نشان دهد. میخواهد همین عدم تطابق این قشر با سایر اقشار ساکن در تهران را نشان دهد. میخواهد همین دیده نشدن، همین انگاشته نشدن، همین نادیده گرفته شدن و همین طرد شدن را نشان دهد. هومن سیدی میخواهد خطرات بی توجهی به این قشر را نشان دهد.
مغزهای کوچک زنگ زده فریاد افرادی ست که سالهاست در پی جلب توجه حکومت به سمت جامعه ای کوچک اند که در حاشیه کلانشهر تهران برای خود قبیله ای ساخته اند با قوانین خودشان. آنهایی که هم از موهبات شهرنشینی بی بهره اند؛ هم بشدت مطرود و محکوم به زجر کشیدن هستند و هم بدلیل عدم نظارت صحیح و مداوم حکومت، از هیچ جرم و جنایتی فروگذار نیستند و گهگاه با عملیات ضربتی پلیس تنی چند از آنها دستگیر شده و به زندان و ندامتگاه ها (که دیگر جایی برای ورود افراد جدید ندارند) فرستاده می شوند؛ اما برای جلوگیری از خیزشِ جرم در بین نسل جوان آنها؛ هیچ اقدامی صورت نمیگیرد.
مخلص کلام؛ مغزهای کوچک زنگ زده یک آینه است در برابر چشمان مخاطب برای اینکه زیرزمین جامعه خود را بهتر ببیند.