علی فیلم بین

فیلم قصه تازه ای نداره ولی مخاطب تا پایان پیگیر ماجراست! کم تر کسی دارکوب رو بدون اینکه به پایان برسه رها میکنه. ولی درباره ی اینکه چرا دارکوب اثر خیره کننده ای از آب در نیومده میشه صحبت کرد.
دارکوب سوژه اش رو خوب میشناسه و به جای بسط دادن اش به طور خلاقانه، به عمق سوژه ی خودش نفوذ میکنه. دارکوب نشان دادن زندگی و وضعیت معتاد ها رو به یک داستان قصه گو و پرکشش ترجیح میده. مهسای معتاد قصه ی ما بیش تر بهانه است! بهانه ای برای نشان دادن زندگی هم قشر هاش.
مهسا با هنرنمایی خیره کننده سارا بهرامی یکسری ابهام هایی در شخصیت اش هست که تا پایان فیلم رفع نمیشه. مثل رفتن مهسا. اینکه واقعا چطوری مهسا از زندگی روزبه رفت؟ در اواخر فیلم، در یک فلش بک مهسا رو می بینیم که با بچه اش توی ماشینه و سعی داره ساکت اش کنه چون نمی تونه بهش شیر بده این سکانس کامل کننده ی کدوم حرف فیلمه؟ مکمل کدوم پازله؟ در طی فیلم برای ایجاد یک حس همزاد پنداری لحظه ای می بینیم که مهسا معتاد بودن خودش رو به مردن بچه اش ربط میده ولی این قضیه برای ما باز نمیشه. چرا مهسا فکر میکرده بچه رو از دست داده؟
شخصیت روزبه هم سمپاتی مخاطب رو جلب میکنه. به خاطر فشار هایی که از طرف زندگی اش و نیلوفر بهش وارده.
بازی های فیلم در سطح خوب و کارگردان هم که چند سالی میشه که دغدغه مند بودن خودش رو به اثبات رسونده.