دارا

اول از همه با این ذهنیت که میخوام اولین سریال ترسناک ایرانی رو ببینم و نه یک اثر هالیوودی پر از جلوه های ویژه شروع به دیدنش کردم
منتها انتظاراتی که داشتم
اول یک داستان پرکشش و خلاقانه بود چون در جامعه ما بر خلاف غرب مسائل غیر مادی و معنوی مورد اعتقاد اکثریت است و میشه داستان های خوب ازش ساخت که یک نمونه اش رو در او یک فرشته بود دیدم و انتظارم از آقای عباسی زاده بالا رفته بود
دوم مورد بازی های خوب و طبیعی هست که لااقل این انتقال احساسات بازیگرا بتونه رو بیننده اثر بزاره و اگرم ضعفی در جلوه های سینمایی خاص این آثار باشه جبرانشون میکنه

اما قسمت اول این مجموعه توی این دو مورد دارای ضعف بود
داستان و سیر فیلم و لحظه های ترسناکش به نوعی بدون خلاقیت بود و تکراری از انواع خارجی اش بود
بازی ها هم که با توجه به تازه کار بودن عوامل و یا خوب بازی نگرفتن ازشون چنگی به دل نمیزد و بهترین بازی رو شاید همون راننده تاکسیه داشت!!

امید میره قسمت های بعدی جذاب تر باشه