"تایتانیک"، اثر رمانتیک و خارقالعادهی جیمز کامرون همانند نشستن داخل یک کپسول زمان و سفر به چند دهه قبل است.
ما فقط تایتانیک را با چشم مشاهده نمیکنیم، بلکه گویی انگار در تمام طبقات کشتی سرک میکشیم و قدم میزنیم و آن را از شروع سفر تا غرق شدن کشتی با تمام وجود تجربه و لمس میکنیم.
سلام. دیدن تایتانیک تاوان زیادی دارد. برای جوان های آن زمان دیدن این فیلم جرم بحساب میومد. ما که نوجوون بودیم و یحتمل اعدام میشدیم :))))))برای همین من همین چندسال پیش دیدمش که به دهه سوم زندگی پا گذاشتم. جیمز کامرون از لحاظ ذهنی کارگردان افسارگسیخته و بی ترمزیه. مثلاً ساخت فیلم آواتار نشون میده که این فرد برای تخیلاتش هیچ حد و مرزی قائل نیست. دیدن آثارش هم تاوان سختی داره چون با دنیایی روبرو میشی که شاید قبلش اصن بهش فکر نکردی. دنیای تایتانیک هم همینطور بود. فیلم از لحاظ درام و قصه خیلی عالی بود. کامرون تونست بیشترین انرژی رو از بازیگراش بکشه. شیوه روایت داستان و قهرمان و ضدقهرمان رو با بالاترین میزان درایت نمایش داد. میشه گفت از بهترین ملودرام های تاریخ سینمای جهان بود البته با سانسور.
1 لایک
پاسخ دهید
1398/01/29
گزارش شما ارسال شد! متشکریم که در حفظ فضای فرهنگی منظوم ما را یاری میکنید
دیدن تایتانیک تاوان زیادی دارد. برای جوان های آن زمان دیدن این فیلم جرم بحساب میومد. ما که نوجوون بودیم و یحتمل اعدام میشدیم :))))))برای همین من همین چندسال پیش دیدمش که به دهه سوم زندگی پا گذاشتم.
جیمز کامرون از لحاظ ذهنی کارگردان افسارگسیخته و بی ترمزیه. مثلاً ساخت فیلم آواتار نشون میده که این فرد برای تخیلاتش هیچ حد و مرزی قائل نیست. دیدن آثارش هم تاوان سختی داره چون با دنیایی روبرو میشی که شاید قبلش اصن بهش فکر نکردی. دنیای تایتانیک هم همینطور بود.
فیلم از لحاظ درام و قصه خیلی عالی بود. کامرون تونست بیشترین انرژی رو از بازیگراش بکشه. شیوه روایت داستان و قهرمان و ضدقهرمان رو با بالاترین میزان درایت نمایش داد. میشه گفت از بهترین ملودرام های تاریخ سینمای جهان بود البته با سانسور.