سید محمد موسوی

طعم شیرینِ کمال با خیالِ انسانیت

نمیدانم، شاید کمال از آندسته کودکانی بوده که برگه علوم و ریاضیَ ش را به کسی نشان نمیداده اما برگه ادبیات و اجتماعیَ ش را به دیوار پذیرایی قاب کرده بوده.نمیدانم.شاید.
او از زمره اشخاصی ست که بشدت غافلگیرتان میکند. معلوم نیست چه میخواهد بگوید. شاید زبانش در دهان باز بسته ست!! یکبار با مارموز حالتان میگیرد و خود را با "برادران بانکی" به یک حد میرساند و روزی مانند "مهرجویی و بیضایی" فیلمسازی میکند!! بهرحال طعم شیرین خیال یکی از آنروزهای خوبش بوده است.
به بازی ها کاری نداریم. فیلمی که آسمانَ ش شهاب داشته باشد و زمینَ ش نازنین ؛ از نظر بازیگر غنی ست. از لحاظ فیلمبرداری و صداگذاری و جلوه های ویژه و وجود انیمیشن در فیلم و موسیقی زیبا و فیلمنامه کاردرست و عنصر غافلگیری و شیوه روایت داستان و فلش بک های به موقع و غیره هم ایرادات اندک و قابل اغماض اند. اما نکته مهم محتوی فیلم بود که بسیار عالی؛ بجا و ناب بود.
محیط زیست؛ مسئله بسیار مهم و صدالبته مغفول. همه دلِ مان برای زمین میسوزد اما بطری آب معدنی را در جوب و دستمال کاغذی را در جاده و لیوان یکبار مصرف را روی آسفالت و ظروف یکبار مصرف غذا را در جنگل و همه این اقلام و بسیاری اقلام دیگر را در ساحل و دریا رها میکنیم. اما ژستِ مان طرفدار محیط زیست است.
طعم شیرین خیال میخواهد بگوید ژستِ تان را واقعی کنید و همانی باشید که ژستَ ش را میگیرید. لطفاً.

محتوی طعم شیرین خیال را نارنجی پوش هم داشت و شاید روزی بشود هر دویِ‌ این فیلم ها را در یک فیلم گنجاند.