آرتاس منتیل

وای سرخ پوست وای سرخ پوست و وای سرخ پوست !
چه فیلمی ! به به ! لذت بردم ! کیف کردم ! حظ کردم اصلا !
فوق العادست این فیلم !
اولین چیزی که گرفته منو قاب بندی و فیلم بردای های هومن بهمنش ! پسر چقدر خوبه این جوونه ! معادل جهانیش رو بخوام بگم، یه افقی تو مایه های رامین جوادی تو موسیقی جهانی رو میتونی به عنوان یک ایرانی داشته باشه به نظرم !
اصلا تصاویری که خلق کرده انگار نقاشی هستن ! من شیفتش شدم !
طراحی صحنه و لباس و گریم هم واقعا جذاب بودن ! کل فیلم دنبال سوتی بودم به خاطر زمان شرح فیلم که واسه سال 1347 هستش که به جز اون مداد مشکی که هنوز مطمئن نیستم هیچ چیز دیگه ای پیدا نکردم ! هرچند محیط ساده بود و سطح سوتی دادن رو کم میکرد ولی بازم فوق العاده بود طراحی ها !
نوید رو من واسه یه سری بازی هاش و اخلاقاش دل خوشی ندارم ازش ولی واقعا خوب بود، هرچند هر از گاهی همون نوید عصبی قبلی میشد ولی بازیش قابل توجه بود !
موسیقی مناسبی هم داشت که به دلم نشست. تهیه این کار باید خیلی سخت بوده باشه، تبریک میگم به تهیه کننده و مدیر تولید فیلم زحمت زیادی کشیدن !
ولی از همه مهمتر شخصیت جناب جاویدی،پیشنهاد میکنم نشست خبری جشنواره فجر این فیلم رو ببینید حتما، فیلم های دیگه رو هم ببینید. اصلا عوامل، کارگردان ها و تهیه کننده به فیلمشون ایراد میگرفتی همچین تند برخورد میکردن که انگار نه انگار نشست خبریه ولی امان از آقای جاویدی ! چه شخصیت نازنین و خوبی داشتن، به همه سوال ها با منطق و دلیل و آرامش و محبت جواب دادن، بدون اینکه عصبانی بشن و خیلی جاها نظر شخصیشون رو میگفتن علی رغم بقیه ! فیلم قبلیشون ملبورن بد نبود، ولی انتظار سرخپوست و این همه رشد و جهش رو واقعا نداشتم !
کارگردانی و نویسندگی کار فوق العاده بود، فیلمی که شخصیت مهم داستان که سرخ پوست باشه رو بدون نشون دادنش ساخته بود. این یعنی هنر کارگردان !
دلایلی هم که مطرح کردن واقعا منطقی و دل نشین بود.
آقای جاویدی به شخصه خیلی خوشم اومد هم از سرخپوستتون هم از رفتار و اخلاق حرفه ایتون.
پیشنهاد میکنم حتما تو سینما ببینید این شاهکارو .