سید محمد موسوی

اسرافیل ‌،‌ تأکیدی بر یک تکرار

اسرافیل کمی فرم دارد اما محتوی ندارد. فرم را هم مدیون واحدهایی که آیدا پناهنده در دانشگاه پاس کرده. شاید اسرافیل محصول تشویق های کاذبی باشد که از فیلم ناهید دریافت کرد(که البته فیلم ناهید یک توهین به سینمای ایران بود) اما بازی دادن به پژمان بازغی در دو اثر پشت سرهم از این کارگردان؛ بزرگترین اشتباه او بود. این را هم میگذاریم به پایِ‌ اینکه همسر پژمان تهیه کننده فیلم بود. اما نمیشود از اهمال کاری کارگردان برای بازی گرفتن از بازیگرانی چون هدی زین العابدین و پوریا رحیمی گذشت. این دو بیشتر شبیه به بازیگران فیلم های هنر و تجربه شده بودند تا بازیگرانی که کنار هدیه تهرانی و مریلا زارعی و علی عمرانی و سهیلا رضوی قرار گرفته اند!! و البته پیشنهاد نقش های سخیف به این بازیگران نام آشنای سینما هم اشتباه مهلک دوم آیدا پناهنده. این دو اشتباه موجب شد مجموعه بازیگران همگن و یکدست نباشند. شاید فقط حضور پژمان بازغی برای فروش فیلم کافی می بود و میتوانست از بازیگران غیرچهره استفاده کند. زیرا موضوع فیلم که بشدت شبیه فیلم قبلی و بسیاری فیلمهای مشابه آن بود. شیوه روایت هم تکراری بود. نوع پرداخت به موضوع هم کلیشه ای. پس تشکیل یک تیم فوق حرفه ای برای یک کار بسیار معمولی فقط صرف هزینه و عدم بازگشت سرمایه را به دنبال خواهد داشت که دیدیم که داشت.
بطور کل فیلم هیچ نکته و رکن قابل اعتنایی نداشت و پایانش نیز بشدت معمولی بود. یک فیلم با داستانی خطی و بدون هرگونه هیجان.