سید محمد موسوی

تا اینجا میتوان گفت که این فیلمنامه هیچ پتانسیلی برای فیلم شدن ندارد.
اما بازی ها. خب ما با چه کسانی روبرو هستیم؟
"مرضیه خوش تراش" که در بهترین حالتش فیلم "محیا" را در کارنامه دارد که نقشی بشدت فرعی ست. "نوید لایقی مقدم" که بسیار کم سن و سال است و در بهترین حالتش در فیلم"مردن به وقت شهریور" میتوان از بیست به او 12 داد.چه برسد به این اثر که اولین حضورش در سینما بود در سن 16 سالگی. "علی باقری" که فیلم "اژدها وارد می شود" را در کارنامه دارد. اما در این اثر بشدت تصنعی و نافرم ظاهر شده است. " ژاله شَعاری" بازیگر تئاتر که فقط یک پلان بازی کرد. "محمد حسینی علائی" که دو پلان بیشتر بازی نکرد و او را تنها در چند سریال بیاد دارم. "الناز حبیبی" که نقشش قبل از نوشته شدن باید حذف میشد!! و باقی افراد که از هنروران سریال های تاریخی هم بدتر بودند. در ایفای نقش ها هم بشدت باسمه ای رفتار می شد و به جرأت بگویم؛ شبیه به خاله بازی دخترکان کم سن و سال بود!!
در فیلمبرداری شاید بتوان گفت کمی جای تأمل بود. اینکه شخصیتها را از دید سینا نشان می دادند و در 90 درصد فیلم؛ حس دوم شخص بودن برای مخاطب ایجاد میشد؛ بد نبود. ولی به ارزش های فیلم نمی افزود. اما اینکه بخواهند با پاشیدن رنگ آبی مایل به بنفش فیلم را تیره و کدر کنند؛ دیدن فیلم را سختتر کرده بود.
از باقیِ خصوصیات فیلم هم نمیشود سخن گفت چون هیچ جایی برای نقد باقی نگذاشته اند.
بطور کل با فیلمی دستِ چندم مواجهیم. فیلمی که در یک سوم اولیه؛ معماهایی مطرح می کند. به نیمه های فیلم که می رسیم، یک معما حل شده. بعداز گذشت یکساعت گمان می کنیم باقی معماها باید حل شوند اما در یک سوم انتهایی و آنهنگام که بانتظار یک پایانبندی خوب هستید؛ تمام معماها بیکباره رها می شوند و شما با خود می گویید چرا این 90 دقیقه وقت را به هدر دادم؟؟