سامان راحمی

یک فیلم ضعیف که تنها کلکسیونی از موقعیت های بی ربط با سیر فیلم رو با نقطه مشترک تقابل یا مواجهه اسلام و مسیحیت گرد هم آورده و فقط و فقط هم به سطحی ترین شکل ممکن از این دستمایه در راستای طنز (بخوانید هزل) استفاده میکنه و بعد از چند مورد هم دیگه تکراری میشه و شخصیت امیر جعفری رو در حد یک آدم ناباورانه احمق در فضایی رئال پایین میاره که مخاطب رو به شک می اندازه که به اصطلاح تیکه پرانی هاش در موقعیت های نامتناسب واقعا لغزش زبانه (که فیلمساز ریاکارانه انتظار داره باور کنیم) یا خوشمزگی عمدی که البته دومیه و باعث میشه به جای امیر جعفری در فضای فیلم، نویسنده رو ببینیم که داره برامون جوک تعریف میکنه. پخش این فیلم هم از لحاظ مضمون یک دهن کجی ریاکارانه به مسیحیت بود. زمانی که «مارمولک» ساخته شد، اون هم با پیام خوب و ساختار حرفه ای و منسجمی که داشت و هیچ کدوم از شوخی هاش هم توهین مستقیمی به اسلام نبود(چرا که کاملا در تعریف شخصیت پرویز پرستویی حل شده بود و از کاراکترش انتظار می رفت) فیلم رو توقیف کردن اونوقت همچین فیلمی با اون شوخی های سطحی و به سخره گرفتن آداب مسیحیت برای کسانی که ادعای اعتقاد به دینی دارن که همه دین ها رو به یک اندازه مستحق احترام می دونه، ظاهرا خالی از اشکاله!