سامان راحمی

فیلم خیلی قشنگیه که به مقوله دهن بینی می پردازه و اهمیت داشتن تفکر مستقل رو یادآور میشه. چیزی که از قضا، به نظرم یکی از اساسی ترین مشکلات جامعه ماست. مطمئناً همه ما چه در دنیای واقعی و چه در فضای مجازی تجربه کردیم که چطور با یک حرف، یک خبر، یک تیتر، افکار عمومی به صورت منفعلانه به یک سمت و سو هدایت میشن... شاید فیلم در نگاه اول یک درام معمولی به نظر برسه ولی روی موضوعی تازه و کاملاً جدی دست گذاشته. علاوه بر اتفاقاتی که بین شخصیت های اصلی زن و مرد داستان رخ میده، به طور جانبی به یک سری مسائل و روابط این شخصیت ها با سایر افراد از قبیل دوستان و فرزندان و حتی افراد غریبه، در سطوح مختلف، پرداخته میشه که همگی در پیشبرد تفکر و ذهنیت شخصیت های داستان سهمی دارند...این فیلم بدون اینکه هیچگونه شوخی سبک و جلفی داسته باشه تقریبا تا دو سوم زمانش یک لبخند دائمی رو روی لب هاتون می نشونه...این فیلم بهمون میگه که خودمون باشیم ولی لازمه این امر نه مخالفت صرف با سایر عقاید و نه پذیرش بدون قید و شرط اونها بی هیچ تردیدیه...باید یاد بگیریم که چیزهایی که می بینیم و می شنویم رو از فیلتر شخصیت و تفکر خودمون عبور بدیم...با دیدن این فیلم احتمالاً خودتون رو به یکی از شخصیتها نزدیک تر حس می کنید، من که عاشق شخصیت "ویل" شدم...و در آخر، شاید نه مثل فیلم هایی مانند پدرخوانده، ماتریکس، inception یا سایر فیلم های برتر سینما، ولی این فیلمیه که باید ببینید...حداقل از نظر من...دیگه خود دانید!