سید محمد موسوی

اما در بخش سوم فیلم را در بوته آزمایشات تکنیکی قرار می دهیم. که نمره قابل قبولی دریافت میکند.
فلشبَک ها به جاست و شتاب دهنده.
تدوین در خدمت فیلم است. و صحنه زائدی دیده نمی شود.
فیلمبردار در اکثر صحنه آنقدر قاب های جذابی بسته است که دوست ندارید چشم از فیلم بردارید.
دکوپاژ و میزانسن در جریان فیلم است و آنچه کارگردان در ذهنَش طراحی کرده را به رُخ بیننده میکشد.
صداگذاری و ترکیب صدا هم موجب می شود بیننده حس کند در دنیایِ‌ فیلم قرارگرفته و این کمک شایانی ست برای کارگردان تا مخاطبَ ش از جهانِ فیلم جدا نشود.
گریم و طراحی لباس هم در هر سکانسی متناسب با حال و هوایِ‌ همان سکانس انتخاب شده تا بیننده راحتتَر با قصه کنار بیاید و کاراکترها را از صمیم قلب بپذیرد.
بطورکل این فیلم را باید دید. اما ناگفته نماند، وقتی از یک معضل اجتماعی نام برده می شود؛ باید بیاد داشت که صحنه هایی هم در فیلم هست که با سلیقه هر مخاطبی هماهنگ نیست و به مذاق خیلی ها نمی نشیند. یادتان باشد با سینمای هالیوود روبرو هستید. همین :)