سید محمد موسوی

"دوازده مرد خشمگین"

سینمایِ کلاسیک یه خصیصه بزرگ و ارزشمند با خود به همراه دارد؛ "سادگی"و این خصلت سینمایِ کلاسیک موجب شده بود تماشاگران بیشماری در سراسر دنیا برای دیدن آثارِ‌ کلاسیک، هیجانزده و مشتاق باشند. حتی مخاطب ایرانی در سال های خیلی دور؛ از دیدن فیلم های کلاسیک هالیوود در سینما یا تلویزیون ملّی لذت ببرد-آنهم با صدایِ سحرآمیز دوبلورهای زُبده ایرانی- اما اکنون سینمایِ جهان و به خصوص هالیوود که بالغ بر چهل سال است به سمت سینمایِ فانتزی و تخیلی و غیرآرمانگرا و بهتر بگویم؛ به سمتِ سینمایِ "بفروش" رفته است، نه تنها نگاهَش را از سادگی به سمت زرق و برق و تجملات بُرده است، بلکه بدون نمایش صحنه های س ک س و مبتذل، روزگارَش نمیگذرد و گاه و بیگاه و با ربط و بیربط پلان هایی را در معرض دید عُموم میگذارد که خیلی از مخاطبین جرأت نکنند فیلم را با همسرشان!! ببینند،‌چه رسد به اینکه فیلم را در جمع خانواده و در میهمانی ها پخش کنند!! بطور خلاصه باید گفت آن سادگی جایَش را به انحطاط و فحشا داده است و گویی شیطانِ رجیم پشت پرده سینما می رقصد... بگذریم.