علی فیلم بین

در اینکه فضاسازی سریال و پرداختن به کرد های سرزمین مون اقدامی ارزشمنده شکی نیست ولی ضعف های بزرگی هم توی سریال به چشم میخوره....
شخصیت های کرد ویژگی بارزی براشون طراحی شده....
آدم هایی که بیش تر مواقع در حال تخمه خوردن هستن و در عین حال هم قراره این طور پرداخته بشن که هیچ وقت پشت هم رو خالی نمی کنن ولی این جور پرداخت بیش تر این شخصیت ها رو کاریکاتوری کرده.چطور باید قبول کنیم که مردمی که برای گرفتن پول شون از چسبوندن انگ و تهمت ابایی ندارن به یک دفعه حاضرن به طرز غیر قابل باور و اغراق شده ای خلاف های ساختگی و الکی رو گردن بگیرن؟
دو قسمت اول سریال کشدار و خسته کننده در اومده و مدام سکانس های تکراری تلاش اهالی کرد برای مچ گیری و گرفتن پول شون رو می بینیم.
وقتی نون. خ به تهران میاد سریال جون میگیره و شوخی ها جالب میشن و به نظر من بزرگ ترین نقطه قوت سریال همینه.
سه، چهار قسمت آخر سریال ضعف فیلم نامه بیش از همیشه به چشم میاد. رویارویی مصنوعی اهالی با نون. خ و پشت اش وارد شدن یه سری شوخی های کلیشه ای مثل خوردن کله توی سقف سریال رو پایین میکشه.
امید که فصل دوم با دست پر شروع بشه، چون صرفا تکیه کردن روی لهجه ی کردی و فضای جدید نمیتونه جذابیت ادامه داری برای یک سریال داشته باشه!!!