سید محمد موسوی

"لس آنجلس تهران" به یاد "‌ممل آمریکایی"
یک دیالوگ از "باران کوثری" در فیلم "عصبانی نیستم(رضا درمیشیان)" بود که بسیار دیالوگ خوبی ست. او گفت:"نمی دونم چرا آدما وقتی میخوان بگن دارن حرفی مهمی میزنن؛‌خودشونو پشت اسم های بزرگ قایم می کنن" ... و واقعاً چنین ست. هرکدام از ما که میخواهیم دیگران را مجاب کنیم که حرفمان درست و منطقی ست،از یک بزرگی نقل قول می کنیم، فلان امام یا فلان دانشمند یا فلان فیلسوف یا فلان ورزشکار یا فلان نویسنده یا فلان بازیگر معروف !! شاید دلیلَش اینست که خودمان را پوچ و تهی می بینیم یا شاید غرق در آن اسطوره شده ایم. بهرحال. بگذریم.

"لس آنجلس تهران" برداشتی از "ممل آمریکایی(بهروز وثوقی)" دارد. انگار مثلاً ممل از فرنگ برگشته باشد. نمی توان تأثیرات "ممل آمریکایی" را در آن ندید. پس بیایید با چاشنی ممل این فیلم را بررسی کنیم.