سید محمد موسوی

"لس آنجلس تهران" به یاد "‌ممل آمریکایی"
در این اثر شما ابتدا با یک راوی مواجهید که به آن "نَرِیتور(narrator)" می گویند.راوی بسیار بی مزه و لوس است.دیالوگ هایَش وجاهت سینمایی ندارد. زیرا یک راوی نباید اساس فیلم باشد. فقط باید کمک کننده باشد. اما این راوی اگر نباشد خیلی از سکانس ها مزخرف و مسخره می شود. این بزرگترین مشکل فیلم است.
در ادامه بیننده مکان هایی را میبیند و تصاویری. انتقاداتی را در قالب شوخی می شنود و کمی حافظه تاریخیَ ش قِلقِلَک می شود. این ترفند قدیمی خوب است. اما به بدترین شکل از آن استفاده شده است.زیرا کسی این ترفند را اینقدر گل درشت بکار نمی برد که اصطلاحاً تو دوق مخاطب بزند!! این حد از ناشیگری واقعاً تأسفبار است.گویی "تیناپاکروان" تمام احتیاط و عقلی که در ساخت فیلم "خانوم" داشته، بیکباره کنار گذاشته.
سپس شما با کمک راوی با کاراکترها آشنا و به درون فیلم هدایت می شوید. اینجا کمی فیلم جذاب بنظر می رسد اما خیلی زود همه چیز لو می رود. بازی ها باسمه ای می شود؛حتی جَست و خیز های مهناز افشار-که بخاطر شباهتَش به گوگوش در فیلم ممل آمریکایی انتخاب شده-به بهتر شدن فیلم کمک نمی کند.حرافی های کاراکتر "ژوبین" و ادا اصول های "ماهایا پطروسیان" و قِر و غَمزه های "گوهر خیراندیش" و چشم و ابروی "پرویز پرستویی" هم کارساز نیست و فیلم به شدت به سردی می گِراید!!
موزیکال!! شاید من این فیلم را در ژانر موزیکال_فانتزی قرار بدهم. اما طنز نه!! کمدی؟؟ حرفَش را نزنید. شوخی نکنید که شوخیَ ش نیز زشت است. با بالاترین ارفاق؛ همان موزیکال_فانتزی. البته ترانه خوانی و حرکات بدن "ژوبین رهبر" و خوانندگی "بهروز(پرویز پرستویی)" و شوآف های "مهناز افشار" هم جزو نواقص این اثر است که در کنار شوخی های بیمزه و نُنُرطورِ آن، این اثر را تبدیل به یکی از بدترین فیلم های مثلاً طنز سینما می کند.
کاراکترها شدیداً مزخرف اند و هیچ مقبولیتی ندارند. مخصوصاً کاراکتر "ماهایا پطروسیان" بهیچوجه باورپذیر نمی شود. انگار برای کارگردان مهم نبوده که شخصیت پردازی هایَش کمی وجاهت هنری داشته باشد. بشدت دم دستی و نخ نما.این تمام تعریف من از این کاراکترها ست.
اما بیشترین اشکال به فیلمنامه است. هیچ فیلمنامه ای وجود ندارد. همه چیز بداهه است و سَمبَل کاری شده. ترجیح کارگردان با ساختن فیلمی ست که فقط میخواهد شما را به یاد "ممل آمریکایی" بیاندازد. حتی در جایی انگار حس می کند مخاطب هنوز به یاد "ممل آمریکایی" نیافتاده است. پس از فیلم مذکور نام برده می شود و حتی اسم "بهروز وثوقی" به میان می آید!! خواهشاً متوجه شوید "تیناپاکروان" دارد به "بهروز وثوقی" ادای احترام میکند. بفهمید.شما را به خدا بفهمید...

سرانجام سخن. این اثر را نبینید. من هم گولِ پرویز را خوردم و دیدم. نبینید. چیزی نمی شود. همین :)