امیر نوربخش

شبی که ماه کامل شد اثریست که نه بخاطر فیلمنامه و کارگردانی بلکه بخاطر سفارشی بودن بسیار بزرگتر ازخودش شده و این همه جایزه برده است فیلمی که خوش ساخت است اما خوب نیست و فیلمنامه ای پر از ضعف دارد اما بد نیست ولی نمیتوان ان را بهترین فیلم جشنواره با این تعداد بالای جوایز دانست فیلمی که با عنوان ( این فیلم بر اساس داستان واقعی ساخته شده است ) اغازمیشود اما تنها چیزی که در ان واقعیت دارد موضوعش است
بازی بازیگران بزرگترین نقطه ی روشن این فیلم است پیشرفت بسیار خوب هوتن شکیبا از یه جوان دست و پا چلفتی در یک سریال صداوسیما به همچین نقشی ستودنی است و الناز شاکردوست هم با اینکارو دو سه کار اخیرش نشان میدهد مانند بازیگران درجه چندمی مانند قریشی نیست که بخاطر قیافه اش به او بازی بدهند و دارد راهش را درست میرود
فیلم باید «چیستی» و «چگونگی» تبدیل یک انسان عادی به تروریست را در فیلم‌نامه و شخصیت‌پردازی نشان دهد، تنها در این صورت است که باور خواهیم کرد یک جوان عاشق در ابتدای قصه، چطور حاضر به کشتن همسرش در انتهای قصه می‌شود اما وقتی خبری از اینها نیست یعنی فیلم در کوچک ترین بحث فیلمنامه ای خود مشکل دارد
فیلم‌ساز تصور می‌کند از آنجایی که ما با یک داستان واقعی طرفیم، پس به فیلم‌نامه و شخصیت‌پردازی نیاز نیست. آنچه می‌بینیم نشان از تنبلیِ فیلم‌نامه‌نویسی بوده که به اجرا و دوربین نیز راه یافته است. در مکان بسته دوربین روی دست است، در فضای باز دوربین روی دست است، فائزه در حال آب بازی است، دوربین روی دست است، کلوزآپ از چشمان او، دوربین روی دست است. به جز نماهای بلند و لانگ که جغرافیا و زیست‌بوم بلوچستان و پاکستان را به شکلی توریستی به ما نشان می‌دهد، باقی سکانس‌ها با دوربینی گرفته شده که لرزان این طرف و آن طرف پرسه می‌زند بدون آنکه منطقِ اجرا در آن لحظه، التهابی را ایجاب کند.
فیلم شبی که ماه کامل شد با حداکثر تنبلی و شلختگی ساخته شده است؛ یک واقعه حقیقی را انتخاب کنیم، چند خط قصه در قالب فیلم‌نامه نوشته، دوربین را روی دست بگذاریم و به دل اجرا بزنیم به این امید که مخاطب ما، حفره‌های فیلم را با اطلاعات خودش پر خواهد کرد. قطعا چنین ناشی‌گری سبب می‌شود که اثر خوبی ساخته نشود شبی که ماه کامل شد اثری است که تنها و تنها موضوعش واقعی است و فیلم‌نامه‌ و کاگردانی‌اش هیچکدام واقعی نیستند
در دوره ای که فیلم های زرد و کمدی بر سینمای ایران حکومت میکنند امیدوارم با ساختن آثاری مختلف در ژانر ها و سبک های متنوع جلوی پیشرفت غده های سرطانی افتضاح و مسخره کمدی گرفته شود که جلوی پیشرفت سینمای ایران را گرفته اند و سال به سال با بزرگ شدن ، ظاهر و هیبتش را زشت تر میکنند و باطنش را خالی و پوچ و بی هویت تر به نمایش میگذارند و ابرو برایمان در دنیا نمیگذارند.