مهدی فرهمند

به نظرمن،سومین فیلم بلند رامتین لوافی،نه تنها ذره ای از محاسن دو فیلم قبلی وی را به دنبال نداشت،بلکه ضعیف ترین اثر این فیلمساز به شمارمیرود.مهمترین ایراد وارد برفیلم،قصه آن است.داستان معروف سانحه تصادف واتفاقات
ودرگیریهای پس از آن که پیش از این بارها نمونه های مشابه آنرا درفیلمهایی چون«برخورد»«شب حادثه»«رز زرد»«یک روزبخصوص»«شوکران»و بسیاری دیگر دیده ایم،دستمایه داستان یک خطی فیلم میشود که با پرداختی بسیارضعیف همراه است.شخصیتهای منفعل،تک بعدی که حتی نمیتوانند مخاطب را با استرس ونگرانی حاصل از حادثه همراه کنند،دیالوگهای نامربوط ونامفهوم،بازی ضعیف بازیگران،گافهای متعدد و مبتدیانه در چینش و پیگیری صحنه ها(مثل جابجایی وسایل صحنه در سکانس پلانها!).همه وهمه موجب تولید فیلمی ضعیف و کم اثر درسینمای ایران شده است.