مهدی فرهمند

«عاشقت میشم دوباره...عاشق اونی که نیست»
نفس،از فیلمهای مورد علاقه من دراین سالهاست.یک روایت ساده ودوست داشتنی از دنیای شیرین کودکانی که نه اعتراض وانقلاب میفهمند،نه جنگ و کشتار!کودکانی که ساده وپاک ومعصومند والبته قربانی زیاده خواهی بزرگترها!نفس،بسیار دقیق ساخته شده،هم قصه دارد،هم فرم و محتوا،بازی بازیگران عالیست.به ویژه ساره نورموسوی،دختربچه دوست داشتنی فیلم،که چقدر خوب است!شبنم مقدمی عالیست وپانته آ پناهی ها بسیارخوب.بازسازی سکانسهای مربوط به دهه پنجاه وشصت بسیار خوب است.فیلم بااینکه قدری طولانیست،اما اصلا خسته کننده نیست وحتی آنقدر شیرین است که متوجه گذشت زمان نمیشوید.پایان بندی فیلم هرچند تلخ است،اما بسیار بجا و درست است و مرا یاد جمله معروف درباره الی می اندازد که «یک پایان تلخ،بهتر از تلخی بی پایان است»