"درساژ"، نقطهی قوتش شخصیتپردازی خوب "گلسا" است. "گلسا" نوجوانی سرکش، مغرور ولی آرام است. او در حریم خانهی خود دختری ساکت، در کنار دوستانش کمی پرشور و در کنار اسب محبوبش "الوند" سرخوش است؛ این یعنی شخصیتپردازی.
اما از طرفی فیلم با پیشروی داستان، کمی تحلیل میرود. در سکانسهای پایانی کمی اسیر کلیشه شده، از مسیر طبیعی خود خارج میشود و آن تاثیرگذاری را که انتظار داریم، ندارد!