جیم میم

"قسم"، سوژه‌ای جالب در فضایی بسته با فضاسازی‌های مناسب را روایت می‌کند (همچون 12مرد خشمگین و اتوبوس شب). به شکلی که مخاطب آن را باور و خود را با آن همراه می‌کند. در نماهای بیرونی همچون سریال پایتخت موقعیت اتوبوس و فضای بیرونی این سفر جاده‌ای به تصویر کشیده می‌شود که از نظر بصری بسیار چشم نواز می‌باشد.

ولی مشکل اصلی فیلم، فیلمنامه است. "قسم" تنها یک مقدمه جذاب برای مخاطبش دارد و پس از این مقدمه دچار اضافه‌گویی می‌شود. فیلمنامه، داستان‌های فرعی زیادی را مطرح می‌کند که به داستان اصلی بی‌ارتباط هستند و منِ مخاطب این حجم خرده داستان را نمی‌توانم به خاطر بسپارم و ای کاش به‌جای آن شخصیت خسرو بیشتر پردازش می‌شد. ولی از طرفی پایان‌بندی فیلم تا حد زیادی بار دراماتیک داستان را به دوش می‌کشد.

در کل باید بیان کرد که فیلم دوم تنابنده نسبت به فیلم اول او یعنی «گینس» فیلم بسیار بهتری است و برای او در عرصه‌ی کارگردانی پیشرفت محسوب می‌شود.