"شعلهور" فیلمی مهم و غیرقابل پیشبینی دربارهی انسان و نیمهی تاریک وجودش است.
فیلمبرداری و میزانسنهای بینظیری دارد. همچنین موسیقی عالی و بازی درخشان "امین حیایی" هم از نقاط قوت فیلم هستند. نقشی که حیایی در آن خشم، حسادت و حقارت را به خوبی به تصویر کشیده است.
از طرفی اشتباهاتش را نمیتوان نادیده گرفت. به نظر بنده روند فیلم از نیمهی دوم کمی کند شد اما در کل به موضوع حسادت به خوبی پرداخته شده بود. فیلمی که اگر کمی در ساختار کلی قصه ظریفتر بود، بیشک از مهمترین فیلمهای دههی نود به حساب میآمد.
پایانبندی فیلم، از تاثیرگذارترین پایان بندیهای سالهای اخیر سینمای ایران برای منِ مخاطب بود.