"شبهای روشن"، یک نسخهی قدیمیتر ایتالیایی هم دارد به نام " Le notti bianche" با بازی مارچلو ماسترویانی.
در نسخه ایتالیایی مرد داستان بیشتر یک آدم عادی تنها هست، در صورتی که در داستانِ موتمن یک "استاد" است و زمانی که دچار عشق میشود، تمام کتابهای خود را که عمری صرف جمعآوری آنها کرده و سمبل عقل گرایی هست را به یکباره می فروشد چون دیگر برای او ارزشی ندارند و در آخر هم هر دو به عشق افلاطونی دچار میشوند نه یک حسرت هم آغوشی مثل نسخه ایتالیایی این اثر
اتفاقا پایان فیلم آن را بی نظیر کرده است