مجتبی امین سیچانی

داستانهای عاشقانه همیشه در ذهن مخاطب شیرین است و در حیطه سینما و تلوزیون بسیار به این مقوله پرداخته شده است.
سریال بانوی عمارت، میتوان گفت یکی از سریالهاییست که توانست پس از مدتها مخاطب ایرانی را به خود جلب کند و او را مجاب کند تا این فیلم را از ابتدا تا انتها دنبال کند چرا که داستان این فیلم در زمانی نه چندان دور روایت شده و همچنین واقعه بزرگ ترور یکی از پادشاهان ایران ما را در دل خود جای داده و مهمتر اینکه عاشقانه ای را به تصویر کشیده که به زیباییهای این سریال افزود.این سریال توانسته چند تیر را با تفکر قبلی رها کند و به هدف بزند:
1- آشنایی بیشتر مردم جامعه کنونی با فرهنگ و سنن و سبک زندگی جامعه ای که هنوز زمان زیادی از آن نگذشته و می تواند شامل حتی نوع پوشش مردمان آن زمان و یا حتی نوع یرخوردها و آداب معاشرت آن زمان شود.
2- آشنایی جامعه با شخصیتهایی که یا محبوب بودند مثل میرزا رضای کرمانی و یا منفور بودند مثل پادشاه آن زمان.
3- نوع گرایشاتی که در آن دوره و دوره های قبلتر بوده و هنوز متاسفانه در این دوره نیز یافت می شود و نشان می دهد که چگونه عرش نشین را به زیر فرش می کشاند مانند ربا و نزول و یا رابطه بجای ضابطه و ...
4- و اما عشق.... عشق از قدیم الایام بوده چه در داستانهای واقعی مانند یوسف و زلیخا چه در داستانهای تعریف شده ذهن بشر مثل لیلی و مجنون.
نظر شخصی من اینه که در این سریال با توجه به ارزشی که به وجود زن داده شده همچنین جسارت هم به آن اضافه کرده که به شیرینی این فیلم بسیار افزوده و به نمایش کشید. زمانی را که همسر در زندان برده شد و تحت الحفظ بود و زن به هردری می زد تا بتواند شوهرش را ببیند و او را ملاقات کندو جالب اینکه زن حتی به شمایل مردانه نیز در آمد. این پافشاری برای استحکام زندگی و بقای آن بسیار به نظر من جالب بود و امیدوار هستم دختران و پسران ایران من به زندگی مشترک پایبند باشند البته با یک انتخاب درست و دیگر شاهد بیان و شنیدن کلمه طلاق و جدایی نباشیم.
استاد عزیز الله حمیدنژاد بسیار حرفه ای توانست این فیلمنامه را به نمایش در آورد و زیرکانه نظر مخاطب را به سمت خود جلب کند.

به امید موفقیتهای روزافزون