علی امیری

معمولا سروش صحت توی سریالهایی که فقط کارگردان شون باشه، نتیجه ی بهتری دارن. نمونه اش هم پژمان یا ساختمان پزشکان.

مسئله جنس شوخی هاییه که صحت استفاده می کنه...خیلی از این شوخی ها مثل لهجه پلیس،منقطع حرف زدنش،یا زود رسیدن به محل اتفاق شوخی هایی نیستن که بشه برای سه فصل روشون سرمایه گذاری کرد و خیلی زود عادی می شن...منطق نداشتن داستان هم بعد از یه مدت عذاب آور می شه...
در حالی که صحت توی یه فضای رئالیستی تر شمعدونی رو ساخته که اونجا هم عینا از این شوخی ها استفاده کرده ولی خوشبختانه فقط یه فصل ازش ساخته!
به نظر من هنوز سروش صحت به اون سبک مورد علاقه اش برای طنز نرسیده...

درسته، تکراری شدن شوخی ها هم نکته ی مهمیه که بهش اشاره کردین و اینکه داستان سریال کشش سه فصل رو نداشته.
ولی سرگرم کننده بودن خودش رو حفظ کرده این سریال.

نه بابا