هومن قصری

مسخره باز جزو چند فیلم ایرانی بود که مرا به یاد سینمای هالیوود می انداخت
فیلمی مفهومی با فرمی چشم گیر
فیلم نوآوری محض بود
ترکیب سینما و تئاتر خیلی به دل من چسبید
فیلم با مفهوم سیاسی - اجتماعی به درد جامعه امروزه ما می خورد
از نظر من ارزش اجتماعی فیلم از خیلی از فیلم ها بیشتر است{متری شیش ونیم،ابد و یک روز و...}
فیلم با ، ارزش بصری بلایی که داشت مرا در سینما بر روی صندلی تالار ناصری پارک هنرمندان ودر جشنواره فیلم فجر در شهر قصه سینما آزادی مرا میخکوب کرد
فیلم یک طعنه بزرگ با دیالوگ های ماندگار از خاص تا عام بود
کسانی که سینمارا دوست دارند ببینند ولذت ببرند چون ترکیب فیلم های دیکر در یک فیلم جذاب است{ درخشش، پاپیون،هزار دستان و...}
پایان بندیش چشم گیر بود
ولی از دست یک ایراد از فیلم منحصر بفرد آقای غنی زاده شکارم :(چرا زمان بندی فیلم ها غلط بود مثلا هزار دستان بعد از انقلاب پخش می شد ولی فیلم در عصر قبل از انقلاب می گذشت)
با یک جمله از فیلم بررسی را به پایان میبرم
- جماعت خواب.. اجتماع خواب زده...جامعه چرتی.......(تمام حرف همایون غنی زاده، این فیلم برای آقای غنی زاده#یادگاری-می-ماند)