در شبی که همه عوامل ماه سینمای ایران را کامل کردند از اول به موضوع میپردازم از تدوین فیلم که اصلا نمی توان ایراد گرفت چهره پرداز سرخپوست اینجا هم غوغا کرد نرگس آبیار تمام کارگردان های زن سینما را پشت سرش انداخت فیلمی هیجانی و اکشن با کیفیت خیلی خیلی خوب میشه از فیلم تعرف کرد و از بازی شکیبا و صدر عرفایی حرف نزد شاهکار بودن الناز شاکردوست هم نود درصد بازی خوبی داشت ده درصد به خاطر بازی نبود بلکه به خاطر شخصیت پردازی نویسندگان اثر لطمه میزنه فیلمی پرکشش که بعد از تمام شدن فیلم حال غریبی و تنهایی میکنید از فیلمبرداری اثر هم یکی از فیلمبرداری های خوب جشنواره بود که نا دیده گرفته شد ولی در عوض در جشن منتقدان تلافی شد دلیل حرکت های زیاد دوربین انتقال حس تنهایی فیلم بود و اگه روان فیلمبرداری میشد خاصیت خودشو از دست میداد، طراحی صحنه و لباس که غالبا رنگ های قرمز و آبی به چشم میخوره نشان از ریتم تند فیلم و غریبی و عذابی که خاندان ریگی به شخصیت اول فیلم وارد کردند رو به همراه داره نمی دونم چرا مردم به این فیلم هجویه سیاسی وارد میکنن و میگن که با بودجه دولتی ساخته شده در حالی که اینطور نیست مردم به فیلم های دغدغه مندی که با موضوعه امنیت ساخته شده میگن سیاسی در نتیجه فیلم خوبی رو در سینمای ایران شاهد بودم که حقش رفتن به اسکار بود که قربانی بعضی سیاست ها شد از شما به تماشای این فیلم دیدنی دعوت میکنم تا امنیت رو درک کنین اگه هم درک کردین به خودتان ببایلد که در این مرز و بوم را که افرادی مثل حججی و سلیمانی ها دارند حیات میکنید با تشکر