فیلم باید اسکار می گرفت چون هم اجتماعی تر از جدایی و فروشنده بود هم ایده اش بهتر بود ولی چون زیابی های ایران را فقط اونم کمی نشان داد بهش ندادند. فیلم نسبت به فیلم های فرهادی سرگرم کننده تر بود. اینکه تا قبل از غافلگیری فیلم بیننده را با شادی های شخصیت ها سرگرم می کرد خوب بود اما بعد از غافلگیری فیلم یعنی گم شدن الی فیلم به دلیل زیاد بودن شخصیت کمی بهم ریخت اما تقربیا جمع شد. رفتار بعضی شخصیت ها مثل معادی و حقیقی کمی غیر باور بود. پایان فیلم که برای بسیاری مبهم ماند باعث این شد که همه این فیلمو دوست نداشته باشند. با این حال فیلم ارزش دیدن دارد.