رها ن

لتیان نه در انتخاب ایده فیلم و نه در پرداخت خوب عمل نمی کند، ایده فیلم تلفیقی دم دستی از درباره الی و سعادت آباد است و حرف چندان جدیدی برای گفتن ندارد. قاب بندی ها و کارگردانی کار کاملا ضعیف پرداخت شده است.
تمام کاراکترهای فیلم در حد تیپ باقی ماندند و اصلا تبدیل به شخصیت نشدند. به جزحسن معجونی در چند سکانس چیز ویژه ای از بازیگرها مشاهده نمی شود. ستاره پسیانی و علیرضا ثانی فر در حد فیلم های قبلی خودشون هستن و چیزی به فیلم اضافه نمیکنن. سارا بهرامی بازی به شدت ضعیف و تصنعی ارائه میده و در نهایت زوج اصلی داستان که بر عهده پریناز ایزدیار و امیرجدیدی است اصلا انتظارات را برآورده نمی‌کند.
ایزدیار که در ادامه نقش های چندسال اخیر خودش نقش یک دختر ضعیف، مظلوم، ترسو رو بازی میکنه وهیچ نوآوری در انتخاب نقش و نوع بازی از او نمی‌بینیم. امیر جدیدی اما با انتخاب های متنوعی که در چند سال اخیر داشت و به خوبی توانسته بود از پس آنها بر بیاید نوید کاراکتری متفاوت را در این فیلم میداد که متاسفانه اینگونه نبود و جدیدی در برخی مواقع نقشی مشابه یاسر شاه حسینی در عرق سرد را ایفا می‌کند که نه به قدرت و فکر شدگی آن است و نه چیز نوینی به آن اضافه میکند و در سایر مواقع به شکلی اگزجره و ابتدایی با میمیک کاملا تصنعی چشم ها نقش یک فرد شکاک دارای مشکلات روحی را ایفا میکند.
فیلم به جز پایان که سعی کرده کار متفاوتی انجام دهد نقطه ویژه ی دیگری ندارد که البته شیمی پایانش هم خیلی خوب از آب در نیامده است. حتی در جایی از فیلم که می‌خواهد غافل گیری ایجاد کند هم کاملا عاجز و ناتوان عمل میکند و کار در نمی‌آید.
در نهایت جای تعجب است انتخاب این فیلم از سوی همچین کست بازیگری زیرا فیلم از لحاظ فیلم نامه و کارگردانی کار درخور و قویی نیست و بازیگران هم نتوانسته اند جان ویژه ای به نقش ها بدهند