عرشیا برجعلی

جدیدترین ساخته نولان، یکی از بدترین آثار اوست. یک فیلم اگزجره که تنها هدف فیلم، ایجاد پیچیدگی برای بیننده است اما کاش می‌توانست این کار را با سینما انجام دهد. این ابهامات فقط و فقط توسط مونتاژ پریشان و شلوغ و یک سری دیالوگ‌های تئوریک ایجاد شده و هیچ سینمایی در آن دیده نمی‌شود. همچنین در طول فیلم شاهد هیچ داستان منسجمی نیستیم و اتفاقات فیلم ابداً تشکیل فیلمنامه نمی‌دهند. شخصیت‌پردازی در فیلم اصلاً وجود ندارد، شخصیت پروتاگونیست ابداً ساخته نشده و باور نیست، همچنین بقیه کاراکترها هم کاملاً کاریکاتوریزه و اضافی هستند، همچنین در طول فیلم و ارتباطات مصنوعی آن، ذره‌ای احساس خلق نمی‌شود. جدای آنکه فیلم اصلاً به فرم نزدیک هم نمی‌شود، درزمینه تکنیک نیز بسیار مبتدیانه است، کات‌های بیش‌ازاندازه، و گاهی عجیب و نابه‌جا! سکانس آغازین و پایانی فیلم شدیداً تصنعی است و سکانس پایانی اشباعی از تعداد کثیری کات، شلیک کردن‌های به سمت هوا و جلوه‌های ویژه ابتدایی است. تنها نکته کمی مثبت فیلم، بازیگری آن است، و بازی شخصیت آنتاگونیست قابل دفاع است. به‌طورکلی فیلم انگاشته، یک فیلم بسیار بد و ضعیف است که شبیه یک پازل بدون نقش و نگار است، به این معنا که پس از کنار هم گذاشتن تکه‌های سفید آن، که کار سختی هم نیست، هیچ نقشی نمایان نشده و حرفی برای گفتن باقی نمی‌ماند.