علی فیلم بین

یک سریال کمدی قابل قبول ولی میشه گفت از آثار متوسط مهران مدیری هست. فصل اول هیولا پر از شوخی ها و کنایه های سیاسی، اجتماعی، فرهنگی بود که به درستی در فیلمنامه جانمایی شده بودن ولی فصل دوم مسیر خودش رو گم کرد. حذف بدون توجیه همسر سابق کامروا و اضافه کردن شخصیتهای فرعی زیاد صرفا به دلیل بیشتر شدن شوخی ها صورت گرفته و نه مسیر فیلمنامه. دراکولا بیش از حد در نمایش زندگی لاکچری غرق میشه و شوخی های هوشمندانه فصل اول جای خودشون رو به نمکهای طنزهای دهه هشتاد میدن، مثل چشم و هم چشمی خانمها و یکسری تازه به دوران رسیده بازی ها از جنس چمچاره و زنش. البته دراکولا نکات مثبت هم داره، مثلا بعضی شوخی هایی از جنس به چالش کشیدن طبقه های اجتماعی قابل توجه هستن میتونم به سکانسی که وکیل برای ژاله کبیری از 50 میلیارد به 500 هزارتومن میرسه اشاره کنم. از نکات غافلگیرکننده در بخش بازیگری هم بازی متفاوت اندیشه فولادوند هست که با روحیه ی شاعرانه اش به خوبی آمیخته شده و درست در اومده.
پایان هم بدون زمینه چینی های لازم بود و منطق روایی قوی نداشت، به یکباره معلوم میشه سقوط هلی کوپتر نقشه بوده، حافظه ی از دست رفته کامروا و...همه نقشه بوده.
دیدن دراکولا برای یکبار جهت کمی فکر کردن توصیه میشه...